czwartek, 23 lipca 2015

"Nowa Fantastyka" – omówienie numeru 7/2015

Dzisiaj mam dla Was pierwsze omówienie czasopisma "Nowa Fantastyka". Mam nadzieję, że będą się one ukazywać regularnie i zachęcą Was do kupna pisma.



Wakacje są dla prasy zwykle sezonem ogórkowym, ale ta zasada raczej nie dotyczy fantastyki.

wtorek, 21 lipca 2015

"Stacja: Nowy Świat", Bartek Biedrzycki - recenzja

Polskie metro



Postapokalipsa wraca do łask, a raczej przechodzi swoisty renesans. W kinach króluje kolejny Mad Max, Uniwersum Metro 2033 zyskało kolejnego polskiego autora, a seria Fabryczna Zona rozrasta się o następne tomy. Nic więc dziwnego, że po dobrze przyjętym Kompleksie 7215 Bartek Biedrzycki powraca do swojej wizji zniszczonego świata nową powieścią.

sobota, 18 lipca 2015

"W imię zasad" (DVD) - recenzja

Wiedzieć, kiedy ze sceny zejść



Kino sensacyjne z elementami akcji i scenami, w których wykorzystywano sztuki walki, święciło triumfy w latach osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych. Do dziś pamiętam, jak z wypiekami na twarzy oglądałam na kasetach VHS popisy Jeana Claude’a van Damme’a, Dolpha Lundgrena czy Stevena Seagala. I choć ten ostatni był najmniej lubianym przeze mnie aktorem, to jednak jego rola w Liberatorze bardzo mi się podobała.

czwartek, 16 lipca 2015

"Muzyka milczącego świata", Patrick Rothfuss - recenzja

Właściwa kolej rzeczy



Patrick Rothfuss Imieniem wiatru i Strachem mędrca – drugą częścią Kronik Królobójcy – zdobył serca milionów wielbicieli fantastyki na całym świecie. Barwne i awanturnicze dzieje Kvothe, opowiadane przez niego samego, zaostrzyły apetyty na więcej. W celu umilenia oczekiwania na kolejny tom cyklu, autor przygotował dla swoich czytelników nie lada niespodziankę – krótką opowieść o jednej z bohaterek, która odegrała w życiu Królobójcy dość istotną rolę.

wtorek, 14 lipca 2015

"Antologia Wolsung. Tom 1" - recenzja

Magia Wieku Pary



Wielu wielbicieli gier RPG, słysząc hasło "Wolsung”, zacznie zacierać ręce i pytać: „Kiedy gramy?”. System stworzony przez Artura Ganszyńca i Macieja Sabata, wydany po raz pierwszy w 2009 roku przez Kuźnię Gier, doczekał się wielu zagorzałych fanów. Fabularna gra, opierająca się na bardzo alternatywnym podejściu do historii i topografii Europy (ujętej w ramy steampunku ze szczyptą magii) doczekała się kilku dodatków, ale nigdy wcześniej nie wyszła poza świat RPG-owców. Teraz, dzięki nowej na polskim rynku oficynie wydawniczej Van Der Book, Wolsung może zyskać nowe rzesze fanów. A wszystko to za sprawą antologii opowiadań osadzonych w tym dziwnym i niezwykłym świecie.

niedziela, 12 lipca 2015

"Interstellar" (DVD) - recenzja

Odyseja kosmiczna Christophera Nolana


Christopher Nolan to niewątpliwie jeden z najciekawszych twórców filmowych w dzisiejszym Hollywood. Jego filmy pełne są nie tylko świetnych sekwencji obrazów, dynamicznych scen czy niezwykłych pomysłów fabularnych, ale także swoistego romansu z nauką, z tym, co dla człowieka jest niepojęte i niewytłumaczalne. Tak było między innymi w Incepcji, prawdziwej uczcie, jaką zafundował widzom reżyser, wysmakowanej fabularnie i wizualnie oraz pełnej nieprawdopodobnych zwrotów akcji.

Tym razem Nolan postanowił zmierzyć się z kinem typowo gatunkowym, modelowym i ambitnym sciencefiction nawiązującym do takich klasyków jak Odyseja kosmiczna 2001 Stanleya Kubricka czy Solaris Stanisława Lema. Czy udało mu się w jakiś sposób przebić tamte dzieła? Zdecydowanie nie.

Interstellar opowiada historię grupy badaczy, którzy wyruszają w kosmos w poszukiwaniu nowej planety nadającej się do zasiedlenia. Ziemia powoli umiera, podobnie jak jej mieszkańcy, i tylko kwestią czasu jest całkowite wyjałowienie globu. Cooper (Matthew McConaughey), były pilot, samotnie wychowuje dwoje dzieci i prowadzi podupadającą farmę. Pewnego dnia zauważa w swoim domu dziwne grawitacyjne anomalie i postanawia rozwiązać ich zagadkę. Ślady prowadzą do tajnej bazy NASA i projektu badawczego, który ma uratować ludzkość, a dla samego Coopera staje się długą drogą do domu i rodzinnego szczęścia.

Naukowe inspiracje twórców filmu są o tyle chwalebne, co miejscami chybione. Wspaniale pokazana czarna dziura (projekt był konsultowany z astrofizykami i ponoć doprowadził do odkrycia nowych właściwości tych obiektów) w żaden sposób nie zapełnia logicznych dziur, a tych jest zaskakująco wiele. I chociaż podobne wpadki Nolanowi już się zdarzały, to jednak w poprzednich filmach jakoś udawało się je zatuszować wartką akcją i nowatorsko sfilmowanymi scenami. Tutaj, niestety, to nie wyszło, a brak sensu widoczny jest już od początku. Jak to się stało, że Cooper bez odpowiedniego ponownego przeszkolenia został pilotem wahadłowca? W jaki sposób w grupie naukowców to właśnie on został dowódcą i de facto decyduje o celach misji? W trakcie seansu nękało mnie wiele podobnych pytań, na które w żaden sposób nie dostałam odpowiedzi.

Początek filmu wcale nie zapowiada przyszłej katastrofy. Widz dostaje paradokumentalny zlepek scen, z których dowiaduje się o zagładzie grożącej Ziemi i misji kosmonautów. Ten prolog bardzo mi się podobał, bo stanowił naprawdę ciekawy wstęp do głównej akcji. Niestety, potem na scenę wkroczył McConaughey i inne sztampowe postacie wykrojone z hollywoodzkiego szablonu. Utalentowani i znani aktorzy (Michael Caine, Anne Hathaway) nie mieli okazji, by pokazać swoje umiejętności, a ich wysiłki zostały skutecznie storpedowane przez scenarzystów. Może mogłabym to jeszcze jakoś przełknąć gdyby nie nudne, pełne paranaukowych wtrętów dialogi, które rażą sztucznością i brakiem jakiejkolwiek głębi.

Trącące banałem rozmowy i akademickie dyskusje nie mają żadnej przeciwwagi w ewentualnej akcji. Ta wlecze się niemiłosiernie, tylko od czasu do czasu przyśpieszając, by potem znów zwolnić do tempa, przy którym widz marzy wyłącznie o miękkiej poduszce i kocu. Dążenie Coopera do jak najszybszego zakończenia misji kosztem jej sukcesu wydaje się niemal śmieszne, a przede wszystkim irytujące, tym bardziej, że celem zadania ma być ratowanie ludzkości, a nie tylko rodzinne szczęście pilota.

Wizualnie film oszałamia i tutaj nie można twórcom niczego zarzucić. Szczególnie wryły mi się w pamięć sekwencje rozgrywające się w okolicy czarnej dziury czy na kolejnych odwiedzanych przez naukowców planetach (ogromne tsunami oglądane na dużym ekranie na pewno robiło nie lada wrażenie ). Dodatkowo wszystkie sceny są uzupełnione muzyką Hansa Zimmera, który po bardzo długim czasie skomponował coś nowego, niezahaczającego o autoplagiat. Jednak to o wiele za mało by zachwycić się całością.

Po seansie trudno nazwać Interstellar filmem udanym czy – jak wielu widzów twierdzi – przełomowym. Zbyt wiele w nim logicznych dziur, nudnych dialogów i nużących scen. To raczej hołd (niekoniecznie udany) dla zrealizowanych trzydzieści lat temu filmów sciencefiction niż nowatorska wizja podboju kosmosu.

Recenzja ukazała się na portalu Efantastyka

sobota, 11 lipca 2015

Zapowiedzi wydawnicze Genius Creations

Moi Drodzy,

Do tej pory nie wrzucałam postów dotyczących zapowiedzi wydawniczych czy premier, ale od dzisiaj się to zmieni, choć uspokajam, że nie będę zalewać Was dziesiatkami postów na ten temat.

piątek, 10 lipca 2015

"Roland", Stephen King - recenzja

Początek podróży



Mroczna Wieża, w opinii wielu wielbicieli prozy Stephena Kinga, to jego najlepsze – i niewątpliwie pod wieloma względami największe – dzieło. Składający się z siedmiu tomów cykl uzupełniony Wiatrem przez dziurkę od klucza (określanym mianem tomu 4 i ½), powstawał przez trzy dekady i zawładnął wyobraźnią milionów czytelników, którzy przez te lata śledzili mozolną wędrówkę Rolanda Deschaina do Mrocznej Wieży.

W tym roku, dzięki wydawnictwu Albatros A. Kuryłowicz, seria doczekała się nowego jednolitego wydania w twardej oprawie. Na rynku ukazał się już pierwszy tom, kolejne mają pojawić się w księgarniach do końca roku. Jak na tle poprzednich edycji prezentuje się Roland?

środa, 8 lipca 2015

"Portret trumienny" Kuba Wojtaszczyk - recenzja

Polaki-cebulaki


Rzadko sięgam po powieści stricte obyczajowe lub na takowe wyglądające. Ale od czasu do czasu trzeba odpocząć od fantastyki, a wtedy w moje ręce wpadają książki przeróżne, takie, o których czytanie nikt by mnie nie podejrzewał, ba, sama bym się nie podejrzewała. Jedną z nich jest Portret trumienny, debiut pisarski Kuby Wojtaszczyka.

poniedziałek, 6 lipca 2015

"Pokój światów", Paweł Majka - recenzja

Marsjańska alternatywa


Gdy 30 października 1938 roku stacja radiowa CBS wyemitowała słuchowisko Wojna światów stworzone na podstawie prozy Herberta George’a Wellesa, w New Jersey zapanowała panika. Wizja świata najechanego przez Marsjan okazała się tak przejmująca, że wielu słuchaczy bezkrytycznie w nią uwierzyło.

Na bazie opowieści Wellesa swoją historię stworzył Paweł Majka. Pokój światów nie jest jednak kontynuacją historii angielskiego pisarza, ale luźnym nawiązaniem do niej. I bardzo dobrze, bo polski autor świetnie rozbudował prosty pomysł stwarzając świat, jakiego nie powstydziłby się żaden twórca fantastyki.

sobota, 4 lipca 2015

"Pamięć wszystkich słów", Robert M. Wegner - recenzja

Potęga opowieści



Robert M. Wegner szturmem zdobył serca wielbicieli fantastyki. W dwóch tomach Opowieści z meekhańskiego pogranicza pokazał przepych wykreowanego przez siebie świata, różnorodność kulturową obrzeży Imperium Meekhanu oraz bogactwo ich religii. Niebem ze stali, debiutem powieściowym, ugruntował swoją pozycję na rynku, dając czytelnikom niezwykłą epopeję ludu Verdanno i zaostrzył apetyty na więcej. Po trzech długich latach czekania w ręce fanów czerwonych szóstek, czaardanu Laskolnyka i hermetycznej kultury Issaram trafia wreszcie czwarty tom cyklu – Pamięć wszystkich słów. A autor po raz kolejny zaskakuje swoich wielbicieli…